کد مطلب:99086 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:406

پس از شهادت حضرت علی علیه السلام در سال چهلم هجری تا سال 61 هجری یعنی شهادت امام حسین، دوره ای تاریك بر جامعه اسلامی، علوم اسلامی و حدیث حاكم بود.

در این دوره به جهت حاكمیت معاویه و دسیسه های او، مجالی برای كتابت حدیث وجود نداشت، گرچه هر دو امام علیه السلام بر كتابت تاكید ورزیده اند.

امام حسن علیه السلام فرزندان خود و فرزندان برادرش را جمع كرد و فرمود:

یا بنی و بنی اخی، انكم صغار قوم، یوشك ان تكونوا كبار آخرین فتعلموا العلم فمن لم یستطع منكم یرویه فلیكتبه و لیضعه فی بیته.[1].

همچنین امام حسین علیه السلام در خطبه ای كه در منا در جمع بنی هاشم و اهل بیت پیامبر ایراد نمود، فرمود:

... اسمعوا مقالتی و اكتبوا قولی، ثم ارجعوا امصاركم و قبائلكم...[2].

البته به جز این می توان از نامه های امام حسین علیه السلام به اهل كوفه[3]. مسلم بن عقیل،[4]. بنی هاشم،[5]. بزرگان بصره[6]. نام برد.

[صفحه 66]

صفحه 66.

1. كنزالعمال، ج 5، ص 229.
2. كتاب سلیم بن قیس، ص 168 (چاپ قم).
3. تحف العقول، ص 173.
4. موسوعه كلمات الامام الحسین علیه السلام، ص 314.
5. همان، ص 294.
6. همان، 315.